Geplaatst op

(EIGEN)WIJS

Al van jongs af aan krijg ik regelmatig te horen dat ik eigenwijs ben. De kleuterjuf stond vooraan in de rij om als eigenwijs te bestempelen, gevolgd door alle andere leerkrachten, mijn ouders, vrienden, leidinggevenden, collega’s, cursisten en leerlingen. Sommigen vertelden het in bedekte termen (Sasja is wel erg zelfstandig), anderen waren een stuk directer met hun oordeel (Wat is dat kind stronteigenwijs zeg!).
Ikzelf, daarentegen, vind dit allemaal bijzonder meevallen. Als ik echt zo eigenwijs zou zijn, dan zou ik mijn leven veel minder volgens de regels leiden. Dan zou ik mij een stuk minder druk maken over wat een ander van mijn wensen zou vinden. Dan zou ik hier mijn keuzes een stuk minder door laten beïnvloeden.

In mijn leven heb ik een paar keer getwijfeld aan mijn beslissingen en besloot ik maar de veilige weg te kiezen en mijn leven in te richten “zoals het hoort”.  Zo heb ik bijna 20 jaar lang een echte grote mensen baan gehad op kantoor, iets wat echt totaal niet bij mij paste. En waarom? Omdat ik niet durfde te vertrouwen op mijn eigen capaciteiten en talenten als creatieveling. Om nog maar te zwijgen over mijn angst voor het oordeel van mijn omgeving.
Deze angsten hebben mijn beslissingen op verschillende gebieden sterk beïnvloed. Van relaties, tot huisinrichting, studiekeuzes etc.
Samengevat, ik was alles behalve eigenwijs.

 

Tot een aantal maanden geleden. Ik besloot dat het genoeg was. Ik had al jaren het gevoel dat ik niet mijn eigen leven aan het leiden was, dat ik het pad van een ander aan het bewandelen was. Er was maar één ding wat mij weerhield om mijn eigen pad te bewandelen en dat was mijn eigen angst.  Het werd hoog tijd dat ik (zoals ik iemand het recentelijk prachtig hoorde omschrijven) weer aan het hoofd van mijn eigen tafel ging zitten. Het moest maar eens afgelopen zijn met dat geneuzel en gezeur. Ik moet maar eens wat vertrouwen hebben, in mijzelf, mijn talenten en vaardigheden. En ik moet maar eens vertrouwen hebben in een goede afloop, juist als ik mijn onderbuik gevoel volg en het allemaal eens niet volgens de gevestigde regeltjes doe. Want laten we eerlijk zijn, iedere keer als ik dit onderbuik gevoel negeerde en mijn leven volgens de regels probeerde te leiden ging het mis. Dit braaf proberen te zijn heeft geleid tot scheidingen, een burn-out, dalende creativiteit en steeds onzekerder worden. Het werd dus hoog tijd voor een fikse dosis (eigen)wijsheid en groeiend zelfvertrouwen. Het grappige is, dat hoe (eigen)wijzer ik ben, hoe sterker mijn zelfvertrouwen groeit.

 

Hier zit ik dan, aan het hoofd van mijn eigen tafel. Ik bepaal de tafelschikking, het menu en welk servies we gebruiken. Ik verwelkom alles en iedereen waar ik blij van word. Mensen waar ik blij van en mee kan worden, werk waar ik blij van word, wonen op een manier waar ik blij van word.
Beleef ik een tweede pubertijd? Misschien.
Is het een midlifecrisis? Misschien.
Wat maakt het uit… ik word er gewoon blij van.

Geplaatst op

STOM

Ineens werd het stom.  Bloggen, wat eerst heerlijk was om te doen, werd ineens stom. Ik wilde niet meer schrijven, niet meer publiceren. Ik wilde geen leuke foto’s of illustraties maken. ik wilde niet eens meer nadenken over bloggen en deed alsof het niet meer bestond.

Ik was mijn blog begonnen omdat ik  van schrijven houd en dit graag wilde delen met de wereld. Eigenlijk is dit niet helemaal waar… Ik was mijn blog begonnen omdat ik  van schrijven houd en dit niet durfde te delen met de wereld. En met enige regelmaat moet je die dingen doen die je wel wil maar nooit durfde.
Dus ik begon met bloggen en kreeg direct positieve reacties. Ik genoot van het schrijven over dat wat op mijn pad kwam, mijn mijmeringen en mijn dromen. Ik genoot van het maken van de foto’s en het vormgeven, bijschaven van mijn site. Ik verbeterde mijn technische vaardigheden en kwam erachter dat ik ,soms met wat hulp of extra aanmoediging, meer kon dan ik verwacht had. Mijn zelfvertrouwen groeide en het werd steeds leuker.

Maar waarom werd het nou ineens stom?
Ik besloot om een pauze in te lassen en af en toe te mijmeren over waarom het stom werd en hoe ik bloggen weer leuk kon maken. Niet alles in het leven hoeft altijd maar leuk te zijn, maar bloggen voor mij wel. Want, om mijn vader maar eens te citeren, het moet tenslotte niet op werken gaan lijken.

En tijdens de afgelopen vakantie, tijdens een van mijn nachtelijke staarsessies naar de sterrenhemel, realiseerde ik mij ineens dat mijn vader gelijk had. Het was op werken gaan lijken.
Ik was het bloggen veel te serieus gaan nemen. Ik was mij meer gaan bezig houden met het genereren van zoveel mogelijk lezers, mijn SEO, het ontdekken van een niche etc. Ik had een app op mijn telefoon geïnstalleerd  zodat ik 24 uur per dag mijn statistieken kon inzien. Ik las blogs over bloggen, ik keek filmpjes over bloggen en de definities van succes die ik daar las en hoorde, werden ook mijn definitie van succes.
Alleen,  ik was helemaal niet gaan bloggen met het idee in mijn hoofd dat ik zoveel mogelijk lezers moest hebben en er schandalig rijk mee moet worden. Ik wil niet specifiek over één onderwerp schrijven, daar ben ik niet voor in de wieg gelegd. Ik vind veel onderwerpen interessant en heb over nog meer onderwerpen een mening. Ik vind het fijn (en soms ook angstaanjagend) om mijn gevoelens en meningen te delen. Via mijn grijnsjes laat ik mijn ware kleuren zien.

Dus, dit stukje voldoet niet aan de standaard succesformule die er bestaat, de kopjes ontbreken, er zitten geen illustraties of foto’s bij, geen duidelijke titel die direct uitlegt waar het over gaat. En hij zal ook wel te kort of te lang gevonden worden. Het zal mij worst wezen. Maar één ding moeten jullie mij beloven… Vertel alsjeblieft NOOIT aan mijn vader dat hij gelijk had.

Follow my blog with Bloglovin

Geplaatst op

Inspiratie is voor amateurs

Althans, dat beweert de Amerikaanse kunstenaar Chuck Close. Om precies te zijn, dit is de manier waarop hij het zei;

‘Amateurs wachten op inspiratie.
De rest staat gewoon op en gaat naar zijn werk.’

“Inspiratie is voor amateurs” verder lezen

Geplaatst op

Niet denken, maar schrijven…

De eerste successen zijn behaald, de eerste deadlines zijn al gemist, de eerste opdrachten zijn binnengehaald en de eerste schrikmomenten zijn achter de rug. Ja 2018 is echt helemaal begonnen.

En je zou het wellicht niet geloven wanneer je mijn blog een beetje volgt, maar 2018 is het jaar waarin ik (eindelijk eens een keertje) het schrijven wat serieuzer neem en een schrijfdroom ga verwezenlijken. Ik koester al jaren de droom om dan toch maar eens “echt” te schrijven. En met “echt” schrijven bedoel ik literair schrijven, groots en meeslepend.
Wat ik eigenlijk probeer te vertellen is dat ik een boek wil schrijven. Ik durf het bijna niet hardop uit te spreken, laat staan dat ik het durf neer te schrijven, maar het is gewoonweg de waarheid. Ik droom er al jaren van , vanaf mijn vroege pubertijd, om een echt mooi en dik boek te schrijven. En in tegenstelling tot een groot aantal andere dromen is deze droom mij blijven achtervolgen. Steeds weer stak het gevoel op “later als ik groot ben, schrijf ik mijn boek” en ik heb besloten dat ik nu, anno 2018, groot ben geworden en ga schrijven.
Een blog of een essay schrijven is leuk en uitdagend,  maar dat is een redelijk overzichtelijk proces. Je mijmert een paar dagen, zet vervolgens een enorme kop thee en gaat achter de laptop zitten. Je gooit je gedachten “op papier”, leest het na, past een en ander aan en komt er vervolgens achter dat je thee is koud geworden. Dan weet je dat de tekst ok is.  Maar het schrijven van een boek is toch een wat grotere uitdaging en lijkt me ook een veel complexer proces.
Het verhaal wat ik wil schrijven, spookt al enkele jaren door mijn hoofd en kristalliseert zich steeds verder uit. De karakters leven in mijn geest en de crisis, die zij moeten doormaken, ligt al op de loer. Het begint nu echt te borrelen en te gisten in mijn geest. Ik droom er zelfs van, dan loop ik door mijn studio met een dikke buik, letterlijk zwanger van het te schrijven boek. Met iedere pagina die ik in mijn dromen schrijf slinkt mijn buik. (Als dit toch ook eens in het echte leven zo kon zijn)
2018 is het jaar waarin ik ga bevallen van mijn first draft.

Gelukkig schiet het universum altijd te hulp zodra ik een besluit heb genomen.

  • Zo ontving ik een extra portie zelfvertrouwen door de mooie complimenten die ik ontving als feedback op het essay wat ik moest inleveren bij de strengste docent van Nederland.
  • Ik kreeg een extra portie vertrouwen door de oprecht geïnteresseerde reactie van een kennis die bij een uitgeverij werkt.
  • En ik kreeg ook zomaar de kans om (gesponsord) een heuse schrijfcursus te volgen bij een echte schrijver. Een schrijver die al echte grote mensen boeken heeft gepubliceerd.

En nu, nu staat het zwart op wit. Nu is het echt en nu moet ik het wel waarmaken. Het is geen droom meer, maar een doel geworden.  Dit jaar schrijf ik mijn boek. En daarna, ach het volgende doel staat ook al vast. Daarna ga ik het publiceren, hoe weet ik nog niet, maar daar zal het universum mij ook wel bij helpen.

 

Follow my blog with Bloglovin

Geplaatst op

Mijn 5 favoriete en persoonlijke tips om flow te bereiken

Wat is flow?

Met flow bedoel ik de mentale toestand waarin je terecht komt wanneer je volledig opgaat in je bezigheden en je als het ware boven jezelf uitstijgt. Het gevoel dat de wereld kan vergaan, maar jij hebt het niet door.Je kan dan tot resultaten komen die je vooraf niet voor mogelijk hield. En laten we eerlijk zijn, succeservaringen zijn altijd heerlijk!

Ik weet bijvoorbeeld dat ik flow heb bereikt wanneer ik mijn thee vergeten ben. Dan kom ik na het voltooien van mijn activiteit erachter dat er op mijn bureau een steenkoude kop thee staat.

Flow is uitgebreid onderzocht en beschreven door de Amerikaanse psycholoog Csikszentmihalyi (1990 Flow: The psychology of optimal experience. New York: Harper & Row.)  Csikszentmihalyi noemde in dit boek acht kenmerken die gelinkt zijn aan het gevoel van flow. Wanneer er een aantal van deze kenmerken aanwezig zijn is de kans groot dat je het gevoel van flow hebt bereikt.

  1. Men heeft een duidelijk doel
  2. Concentratie en doelgerichtheid
  3. Verlies van zelfbewustzijn
  4. Verlies van tijdsbesef
  5. Directe feedback
  6. Evenwicht tussen de eigen vaardigheden en de uit te voeren activiteit
  7. Een gevoel van persoonlijke controle over de situatie of activiteit
  8. De activiteit is intrinsiek belonend

 

Maar wat kan je zelf doen om flow sneller te bereiken? Hoe pak je dit praktisch aan?

Mijn vijf favoriete en persoonlijke tips.

 

1             Vind en reserveer je beste tijd.

Ben je een ochtend- of een avondmens? Op welk moment heb jij de meeste (creatieve) energie? Op welk moment van de dag kan je ongestoord werken? Ontdek wanneer jij het meest optimale kan functioneren en reserveer deze tijd. Blok minstens een uur (liefst langer) in jouw agenda en laat je niet verleiden door andere klussen.
Je kan dit dagelijks doen, maar ook eens per week. Net wat jij wilt.

Het kan natuurlijk ook zijn dat je voor verschillende activiteiten verschillende favoriete tijdstippen hebt.

 

2             Leg je materiaal klaar.

Omdat een goed begin het halve werk is, kan ik je aanraden om vooraf je benodigde materialen klaar te leggen. Mijn favoriete moment van de dag is ’s ochtends vroeg voordat de rest van het huishouden wakker is. De avond van te voren bepaal ik aan welk “project” ik wil gaan werken en leg ik mijn spullen klaar. En als ik nog niet exact weet wat ik ga doen, dan zorg ik in ieder geval dat mijn werkplekje is opgeruimd en er uitnodigend uitziet.

Op die manier kan ik mijn tijd optimaal benutten. Want ik ben dan wel een ochtendmens, maar als ik om zes uur in de ochtend eerst mijn werkplek moet uitgraven… Daar krijg ik zelfs een ochtendhumeur van.

3             Zet je telefoon uit.

Deze tip klinkt voor veel mensen uit mijn omgeving nogal radicaal. Maar geloof me, je werkt zoveel lekkerder zonder dat apparaat in de buurt. Ik zet ‘m uit en zorg dat ik niets met een beeldscherm op mijn bureau of in mijn directe omgeving heb liggen. Ik las laatst ergens dat het gemiddeld vijftien minuten duurt voordat je je focus hebt gevonden. De gemiddelde Nederlander kijkt zo’n 221 keer per dag op zijn smartphone. Dat is dus om de zes en een halve minuut. Flow bereiken met zo’n ding wat zo vaak jouw aandacht opeist naast je, dat wordt een onmogelijke taak.

En geloof me, de wereld vergaat niet wanneer je je telefoon uitzet.

 

4             Doe iets geks.

Soms lijkt het niet te lukken om in de flow te komen. Doe het dan eens helemaal anders dan anders.
Werk je altijd in stilte? Zet dan eens muziek aan. Muziek kan sowieso helpen om gemakkelijker in flowte komen, met name instrumentale muziek.Werk je altijd volgens een vaste volgorde of ritueel? Gooi het eens om, het kan leiden tot nieuwe inzichten of uitdagingen.Zit je altijd stil? Sta op, beweeg. Loop een rondje, doe oefeningen, ga springen, wat dan ook. Bewegen maakt niet alleen je lijf, maar ook je geest los.

 

5             Geniet!

Geniet van het gevoel van flow en geniet van het resultaat wat het oplevert. Laat je ook verrassen door het resultaat. Want je zal merken dat juist wanneer je in de flow zit, je ineens dat kan creëren wat je eerst niet durfde.

 

Lukt het ondanks mijn tips niet om het gevoel van flow te bereiken? Hou vol! Soms heb je gewoon meer tijd nodig, bijvoorbeeld in tijden van veel stress. Het kan dan moeilijker zijn, maar daarentegen kan het je juist dan heel veel opleveren.

 

 

En ja hoor, ik vind nu op mijn bureau een beker gevuld met steenkoude thee. Zelfs het chocoladekoekje wat ik voor mijzelf had klaargelegd is nog onaangebroken.

 

 

Follow my blog with Bloglovin