Niet denken, maar schrijven…

De eerste successen zijn behaald, de eerste deadlines zijn al gemist, de eerste opdrachten zijn binnengehaald en de eerste schrikmomenten zijn achter de rug. Ja 2018 is echt helemaal begonnen.

En je zou het wellicht niet geloven wanneer je mijn blog een beetje volgt, maar 2018 is het jaar waarin ik (eindelijk eens een keertje) het schrijven wat serieuzer neem en een schrijfdroom ga verwezenlijken. Ik koester al jaren de droom om dan toch maar eens “echt” te schrijven. En met “echt” schrijven bedoel ik literair schrijven, groots en meeslepend.
Wat ik eigenlijk probeer te vertellen is dat ik een boek wil schrijven. Ik durf het bijna niet hardop uit te spreken, laat staan dat ik het durf neer te schrijven, maar het is gewoonweg de waarheid. Ik droom er al jaren van , vanaf mijn vroege pubertijd, om een echt mooi en dik boek te schrijven. En in tegenstelling tot een groot aantal andere dromen is deze droom mij blijven achtervolgen. Steeds weer stak het gevoel op “later als ik groot ben, schrijf ik mijn boek” en ik heb besloten dat ik nu, anno 2018, groot ben geworden en ga schrijven.
Een blog of een essay schrijven is leuk en uitdagend,  maar dat is een redelijk overzichtelijk proces. Je mijmert een paar dagen, zet vervolgens een enorme kop thee en gaat achter de laptop zitten. Je gooit je gedachten “op papier”, leest het na, past een en ander aan en komt er vervolgens achter dat je thee is koud geworden. Dan weet je dat de tekst ok is.  Maar het schrijven van een boek is toch een wat grotere uitdaging en lijkt me ook een veel complexer proces.
Het verhaal wat ik wil schrijven, spookt al enkele jaren door mijn hoofd en kristalliseert zich steeds verder uit. De karakters leven in mijn geest en de crisis, die zij moeten doormaken, ligt al op de loer. Het begint nu echt te borrelen en te gisten in mijn geest. Ik droom er zelfs van, dan loop ik door mijn studio met een dikke buik, letterlijk zwanger van het te schrijven boek. Met iedere pagina die ik in mijn dromen schrijf slinkt mijn buik. (Als dit toch ook eens in het echte leven zo kon zijn)
2018 is het jaar waarin ik ga bevallen van mijn first draft.

Gelukkig schiet het universum altijd te hulp zodra ik een besluit heb genomen.

  • Zo ontving ik een extra portie zelfvertrouwen door de mooie complimenten die ik ontving als feedback op het essay wat ik moest inleveren bij de strengste docent van Nederland.
  • Ik kreeg een extra portie vertrouwen door de oprecht geïnteresseerde reactie van een kennis die bij een uitgeverij werkt.
  • En ik kreeg ook zomaar de kans om (gesponsord) een heuse schrijfcursus te volgen bij een echte schrijver. Een schrijver die al echte grote mensen boeken heeft gepubliceerd.

En nu, nu staat het zwart op wit. Nu is het echt en nu moet ik het wel waarmaken. Het is geen droom meer, maar een doel geworden.  Dit jaar schrijf ik mijn boek. En daarna, ach het volgende doel staat ook al vast. Daarna ga ik het publiceren, hoe weet ik nog niet, maar daar zal het universum mij ook wel bij helpen.

 

Follow my blog with Bloglovin

3 antwoorden op “Niet denken, maar schrijven…”

  1. Ik droom er ook sinds de lagere school over, ‘later als ik groot ben’ schrijf ik een boek.
    Nu heb ik nog totaal geen verhaal in mijn hoofd, maar sinds kort wel wat tijd. Dus een schrijfcursus of een blog om mee te beginnen, zou een eerste stap kunnen zijn. En ik heb gewoon een Buuf tegenover mij, voor de inspiratie om te beginnen.

    1. Dankjewel! Ik kan je de schrijf cursus van Wherelant aanraden.
      We houden elkaar op de hoogte.

      groetjes Buuf

  2. Grappig, ik heb daar al eens naar zitten kijken bij Whereland. Ik zit (helaas) ook in zo’n proces waarin jij zat, heb alleen er ook nog (C)PTSS bovenop. Kijk als ik crash, doe ik het wel gelijk volledig😜
    Ben nog erg druk met allerlei therapeuten, maar sinds maand volledig afgekeurd. Maak mijn werkervaringsplek bij de gemeente Amsterdam af en vanaf mei is er dan echt ruimte in mijn agenda en hopelijk hoofd. Om alle hersenspinsels op papier te zetten.

Reacties zijn gesloten.