Geplaatst op

Niet denken, maar schrijven…

De eerste successen zijn behaald, de eerste deadlines zijn al gemist, de eerste opdrachten zijn binnengehaald en de eerste schrikmomenten zijn achter de rug. Ja 2018 is echt helemaal begonnen.

En je zou het wellicht niet geloven wanneer je mijn blog een beetje volgt, maar 2018 is het jaar waarin ik (eindelijk eens een keertje) het schrijven wat serieuzer neem en een schrijfdroom ga verwezenlijken. Ik koester al jaren de droom om dan toch maar eens “echt” te schrijven. En met “echt” schrijven bedoel ik literair schrijven, groots en meeslepend.
Wat ik eigenlijk probeer te vertellen is dat ik een boek wil schrijven. Ik durf het bijna niet hardop uit te spreken, laat staan dat ik het durf neer te schrijven, maar het is gewoonweg de waarheid. Ik droom er al jaren van , vanaf mijn vroege pubertijd, om een echt mooi en dik boek te schrijven. En in tegenstelling tot een groot aantal andere dromen is deze droom mij blijven achtervolgen. Steeds weer stak het gevoel op “later als ik groot ben, schrijf ik mijn boek” en ik heb besloten dat ik nu, anno 2018, groot ben geworden en ga schrijven.
Een blog of een essay schrijven is leuk en uitdagend,  maar dat is een redelijk overzichtelijk proces. Je mijmert een paar dagen, zet vervolgens een enorme kop thee en gaat achter de laptop zitten. Je gooit je gedachten “op papier”, leest het na, past een en ander aan en komt er vervolgens achter dat je thee is koud geworden. Dan weet je dat de tekst ok is.  Maar het schrijven van een boek is toch een wat grotere uitdaging en lijkt me ook een veel complexer proces.
Het verhaal wat ik wil schrijven, spookt al enkele jaren door mijn hoofd en kristalliseert zich steeds verder uit. De karakters leven in mijn geest en de crisis, die zij moeten doormaken, ligt al op de loer. Het begint nu echt te borrelen en te gisten in mijn geest. Ik droom er zelfs van, dan loop ik door mijn studio met een dikke buik, letterlijk zwanger van het te schrijven boek. Met iedere pagina die ik in mijn dromen schrijf slinkt mijn buik. (Als dit toch ook eens in het echte leven zo kon zijn)
2018 is het jaar waarin ik ga bevallen van mijn first draft.

Gelukkig schiet het universum altijd te hulp zodra ik een besluit heb genomen.

  • Zo ontving ik een extra portie zelfvertrouwen door de mooie complimenten die ik ontving als feedback op het essay wat ik moest inleveren bij de strengste docent van Nederland.
  • Ik kreeg een extra portie vertrouwen door de oprecht geïnteresseerde reactie van een kennis die bij een uitgeverij werkt.
  • En ik kreeg ook zomaar de kans om (gesponsord) een heuse schrijfcursus te volgen bij een echte schrijver. Een schrijver die al echte grote mensen boeken heeft gepubliceerd.

En nu, nu staat het zwart op wit. Nu is het echt en nu moet ik het wel waarmaken. Het is geen droom meer, maar een doel geworden.  Dit jaar schrijf ik mijn boek. En daarna, ach het volgende doel staat ook al vast. Daarna ga ik het publiceren, hoe weet ik nog niet, maar daar zal het universum mij ook wel bij helpen.

 

Follow my blog with Bloglovin

Geplaatst op

Stilte na de storm

Follow my blog with Bloglovin

 

Lief universum,

Ik heb nu mijn 44e levensjaar afgesloten en ben vol goede moed aan mijn 45e begonnen, maar er is iets wat ik toch echt even kwijt wil.

Dat 44e levensjaar was niet bepaald mijn leukste, meest relaxte, gezelligste en makkelijkste jaar. Dit jaar stond in het teken van mijn burn-out en knokken om niet in een verlammende depressie af te glijden. Het was ook het jaar waarin ik, net toen ik weer wat opgekrabbeld was, als donderslag bij heldere hemel bijna weduwe werd. En laten we wel wezen, dat kan nooit de bedoeling zijn.

Dit afgelopen jaar heb ik veel geleerd over mijzelf, mijn angsten, mijn dromen, mijn identiteit, mijn passies en wat er voor mij echt toe doet. Ik heb mijn grenzen leren (her)kennen en ze leren bewaken. Het was een aaneenschakelingen van leermomenten en pijnlijke waarheden. Het is waar dat ik een stuk sterker uit deze strijd ben gekomen. Het is waar dat mijn zelfvertrouwen is gegroeid. Het is waar dat ik mijn creatieve bron weer herontdekt heb. Maar, eerlijk is eerlijk, het was een te stormachtig en daardoor een bij vlagen verlammend jaar.

Lief universum, kunnen we afspreken dat dit 45e jaar een stuk fijner is? Dat ik in dit jaar de vruchten mag plukken van het harde werken? Dat ik in dit jaar ook mijn rustmomenten mag pakken? Even een jaar zonder gillende sirenes en doodsangsten? Een jaartje stilte na de storm?

 

Weet je, we spreken het gewoon af. Dit jaar is een topjaar! Een jaar vol vreugde, creativiteit, gezelligheid, successen en met iedere dag een heerlijk moment van kabbelende rust. Een jaar waarin ik voldoende ruimte heb voor mijzelf en mijn groei. Een kleurrijk jaar en een vruchtbaar jaar.

Ok, af en toe een prikkelend leermomentje moet er ook zeker zijn, graag zelfs! Dergelijke momenten houden mij scherp en actief, maar we gaan niet overdrijven hè?

En mijn tegenprestatie is dat ik nu eens gewoon ga beginnen aan dat ene project wat al jaren op mijn “bucketlist” staat. Erewoord! En mocht het te lang duren voor ik daar aan begin, geef me dan maar zo’n licht prikkelend leermomentje als liefdevolle schop onder mijn kont.

 

Liefs Sasja

Geplaatst op

Mijn 5 favoriete en persoonlijke tips om flow te bereiken

Wat is flow?

Met flow bedoel ik de mentale toestand waarin je terecht komt wanneer je volledig opgaat in je bezigheden en je als het ware boven jezelf uitstijgt. Het gevoel dat de wereld kan vergaan, maar jij hebt het niet door.Je kan dan tot resultaten komen die je vooraf niet voor mogelijk hield. En laten we eerlijk zijn, succeservaringen zijn altijd heerlijk!

Ik weet bijvoorbeeld dat ik flow heb bereikt wanneer ik mijn thee vergeten ben. Dan kom ik na het voltooien van mijn activiteit erachter dat er op mijn bureau een steenkoude kop thee staat.

Flow is uitgebreid onderzocht en beschreven door de Amerikaanse psycholoog Csikszentmihalyi (1990 Flow: The psychology of optimal experience. New York: Harper & Row.)  Csikszentmihalyi noemde in dit boek acht kenmerken die gelinkt zijn aan het gevoel van flow. Wanneer er een aantal van deze kenmerken aanwezig zijn is de kans groot dat je het gevoel van flow hebt bereikt.

  1. Men heeft een duidelijk doel
  2. Concentratie en doelgerichtheid
  3. Verlies van zelfbewustzijn
  4. Verlies van tijdsbesef
  5. Directe feedback
  6. Evenwicht tussen de eigen vaardigheden en de uit te voeren activiteit
  7. Een gevoel van persoonlijke controle over de situatie of activiteit
  8. De activiteit is intrinsiek belonend

 

Maar wat kan je zelf doen om flow sneller te bereiken? Hoe pak je dit praktisch aan?

Mijn vijf favoriete en persoonlijke tips.

 

1             Vind en reserveer je beste tijd.

Ben je een ochtend- of een avondmens? Op welk moment heb jij de meeste (creatieve) energie? Op welk moment van de dag kan je ongestoord werken? Ontdek wanneer jij het meest optimale kan functioneren en reserveer deze tijd. Blok minstens een uur (liefst langer) in jouw agenda en laat je niet verleiden door andere klussen.
Je kan dit dagelijks doen, maar ook eens per week. Net wat jij wilt.

Het kan natuurlijk ook zijn dat je voor verschillende activiteiten verschillende favoriete tijdstippen hebt.

 

2             Leg je materiaal klaar.

Omdat een goed begin het halve werk is, kan ik je aanraden om vooraf je benodigde materialen klaar te leggen. Mijn favoriete moment van de dag is ’s ochtends vroeg voordat de rest van het huishouden wakker is. De avond van te voren bepaal ik aan welk “project” ik wil gaan werken en leg ik mijn spullen klaar. En als ik nog niet exact weet wat ik ga doen, dan zorg ik in ieder geval dat mijn werkplekje is opgeruimd en er uitnodigend uitziet.

Op die manier kan ik mijn tijd optimaal benutten. Want ik ben dan wel een ochtendmens, maar als ik om zes uur in de ochtend eerst mijn werkplek moet uitgraven… Daar krijg ik zelfs een ochtendhumeur van.

3             Zet je telefoon uit.

Deze tip klinkt voor veel mensen uit mijn omgeving nogal radicaal. Maar geloof me, je werkt zoveel lekkerder zonder dat apparaat in de buurt. Ik zet ‘m uit en zorg dat ik niets met een beeldscherm op mijn bureau of in mijn directe omgeving heb liggen. Ik las laatst ergens dat het gemiddeld vijftien minuten duurt voordat je je focus hebt gevonden. De gemiddelde Nederlander kijkt zo’n 221 keer per dag op zijn smartphone. Dat is dus om de zes en een halve minuut. Flow bereiken met zo’n ding wat zo vaak jouw aandacht opeist naast je, dat wordt een onmogelijke taak.

En geloof me, de wereld vergaat niet wanneer je je telefoon uitzet.

 

4             Doe iets geks.

Soms lijkt het niet te lukken om in de flow te komen. Doe het dan eens helemaal anders dan anders.
Werk je altijd in stilte? Zet dan eens muziek aan. Muziek kan sowieso helpen om gemakkelijker in flowte komen, met name instrumentale muziek.Werk je altijd volgens een vaste volgorde of ritueel? Gooi het eens om, het kan leiden tot nieuwe inzichten of uitdagingen.Zit je altijd stil? Sta op, beweeg. Loop een rondje, doe oefeningen, ga springen, wat dan ook. Bewegen maakt niet alleen je lijf, maar ook je geest los.

 

5             Geniet!

Geniet van het gevoel van flow en geniet van het resultaat wat het oplevert. Laat je ook verrassen door het resultaat. Want je zal merken dat juist wanneer je in de flow zit, je ineens dat kan creëren wat je eerst niet durfde.

 

Lukt het ondanks mijn tips niet om het gevoel van flow te bereiken? Hou vol! Soms heb je gewoon meer tijd nodig, bijvoorbeeld in tijden van veel stress. Het kan dan moeilijker zijn, maar daarentegen kan het je juist dan heel veel opleveren.

 

 

En ja hoor, ik vind nu op mijn bureau een beker gevuld met steenkoude thee. Zelfs het chocoladekoekje wat ik voor mijzelf had klaargelegd is nog onaangebroken.

 

 

Follow my blog with Bloglovin

 

 

Geplaatst op

Snode plannen

Follow my blog with Bloglovin

Als eerste wil ik iedereen natuurlijk een geweldig nieuwjaar toewensen. Ik hoop dat al jullie mooie dromen uit mogen komen. En over die mooie dromen en of goede voornemens  was uiteraard veel te doen in deze tijd van het jaar  (of is het tijden van de jaren zo rond de jaarwisseling?)

De laatste weken van 2016 werd ik doodgegooid met statistieken over goede voornemens. Wist je dat ruim 30% van de goede voornemens reeds sneuvelen in de eerste maand van het nieuwe jaar? En dat aan het einde van het jaar slechts 3% van de goede voornemens zijn behaald? Bemoedigende cijfers, vind je ook niet?

Op YouTube keek ik allerlei filmpjes over hoe het dan wel zou moeten. Filmpje na filmpje zag ik met het onderwerp “succesvol doelen stellen”.  Allerlei uitermate succesvol uitziende personen kwamen in beeld om te vertellen hoe ook ik uitermate productief en succesvol kan zijn. Ik vond het best lastig om bij het kijken van  een aantal van deze filmpjes mijn concentratie vast te houden. Ik werd steeds afgeleid door hun uitermate succesvol gebleekte tanden en hun uitermate productief verlengde wimpers.  Ik kreeg steeds meer het gevoel dat het, bij deze stroom filmpjes waarin ik terecht was gekomen, ging over succesvol overkomen dan over daadwerkelijk succesvol zijn.

Ik besloot mijn informatie elders te halen, namelijk mijn collectie studieboeken. Tijdens de diverse opleidingen die ik heb gevolgd kwam het onderwerp “doelen stellen” regelmatig aan de orde als onderdeel bij vakken als projectmanagement of scriptiebegeleiding. Iedereen die zo’n vak ooit heeft gevolgd, is bekend met de term SMART. Doelen moeten SMART geformuleerd zijn, dat wil zeggen Specifiek, Meetbaar, Aantrekkelijk, Realistisch en Tijdsgebonden. (Ik weet dat er diverse variaties bestaan, maar dit is degene waar ik mee ben gedrild.)  Mijn associaties hiermee zijn niet zo positief, ik vond het, tijdens mijn leven als student, maar saai en angstaanjagend “volwassen”.

Ik heb dus besloten het anders te benoemen.  Ik gebruik geen termen als “goede voornemens” of “doelen”. Ik smeed “snode plannen”, dat klinkt een stukje ondeugender en een stuk meer als Sasja. Het doet mij ook een beetje denken aan Harry Potter.  Je weet wel, met die scene waarin Harry een blanco kaart (de sluipwegwijzer) heeft waarop hij ,met behulp van een toverspreuk, kan zien waar iedereen zich bevindt. Deze spreuk ging zoiets als “ik zweer plechtig dat ik snode plannen heb”.

Een paar van deze snode plannen wil ik wel met jullie delen, maar sommige zijn een beetje te snood en houd ik voorlopig lekker voor mijzelf.  Deze andere snode plannen deel ik  gaandeweg het jaar wel met jullie.

  • Mijn blog uitbreiden, ik ga (minstens) 40 blogberichten publiceren in 2017
  • Ik ga (minstens) 20 schilderijen maken in 2017
  • Ik ga (minstens) 15 studiepunten halen voor 31 juli 2017

OK, ik geef toe, mijn snode plannen zijn stiekem wel een beetje SMART geformuleerd, maar dat vertellen we aan niemand.

 

 

Geplaatst op

Stoute stappen

Net als iedereen heb ik ook mijn dromen.  En veel van mijn dromen bleven maar dromen. Ik liet mij weerhouden door mijn onzekerheden en bizarre overtuigingen. Handig is dat bij deze beperkende ideeën gratis een stemmetje is geleverd. Dit stemmetje herinnert mij dagelijks aan deze overtuigingen en weet ook stelselmatig nieuwe onzekerheden in te fluisteren.

Net als velen had ik het idee dat je als kunstenaar niet commercieel succesvol kan (of mag) zijn. Als kunstenaar behoor je immers een eenzaam en ellendig bestaan te lijden, want zonder deze ingrediënten kan je niet de benodigde diepgang hebben.   Echte kunst moet natuurlijk ook een beetje onbegrijpelijk zijn voor het gewone volk, alleen de elite mag inzicht hebben in jouw werk.

En laat ik nu net graag werken met laagdrempelige materialen en technieken. Ik gooi ook regelmatig een vleugje humor of zelfs glitter in de strijd. O ja en ik gebruik ook graag  “happy colours”. (Ik weet het, nu klink ik bijna als Bob Ross)

Mijn sterkste overtuiging is dat ik eigenlijk niets kan en dat iedereen daar elk moment achter kan komen.  Ondanks dat ik inmiddels voldoende diploma’s heb gehaald om er mijn slaapkamer mee te kunnen behangen, weet ik zeker dat ik niets kan.  Ik vrees niet zozeer dat mensen mij gaan uitlachen, maar eerder dat men medelijden met mij zal hebben. Medelijden, omdat ik geen enkel talent blijk te hebben en daardoor het label volslagen kansloos opgeplakt krijg.blogpost 006 stoute stappen copyEn nu, nu heb ik besloten om mij niet meer te laten weerhouden door mijn onzekerheden en beperkende overtuigingen.  Iedere dag ga ik iets doen wat mijn dromen helpt uit te komen, iets wat ik diep in mijn hart graag wil, maar nooit durfde.  Ik laat mij niet meer leiden door het steeds luider fluisterende stemmetje in mijn hoofd. Sterker nog, ik realiseerde mij laatst dat de luidheid van het stemmetje iets wezenlijks zegt over het belang van datgene wat ik wil doen.  Dus hoe harder het stemmetje in mijn hoofd roept dat ik maar beter iets niet kan doen……  Des te belangrijker het is dat ik dat juist wel doe. (uiteraard dit alles met behoud van gezond verstand)

Inmiddels heb ik al heel wat keer mijn stoute schoenen aangetrokken en daarmee stappen gezet. De ene keer kleine stappen en de andere keer wat grotere stappen. En je raadt het al. Het schrijven van deze blogs is één van de “stoute stappen” die ik zet. Ook al zegt het stemmetje in mijn hoofd dat alleen mijn moeder ze zal lezen.

 

 

 

 

Geplaatst op

Jongleren 2.0

bordjesKen je het Chinees staatscircus? Met die geweldige jongleeracts, waarbij één persoon een tiental bordjes laat draaien op bamboestokken. Zolang de bordjes blijven draaien gaat het goed maar, zodra een bordje snelheid verliest en stilvalt, gaat het fout. Het stuk serviesgoed dondert dan is stukken uiteen op de grond. De jongleur is dus continu bezig om al deze bordjes draaiend te houden. En dan is er ook altijd de charmante assistent die de kapot gevallen bordjes vervangt en ook aanvult. Er zijn steeds meer bordjes die draaiend gehouden moeten worden.

Ik weet precies hoe deze jongleur in dit circus zich voelt. Zijn circus lijkt verdacht veel op mijn circus. Mijn bordjes zijn echter niet van porselein. Ik heb bordjes bestaande uit gezin, studie, werk, sociaal leven, mindfull zijn en noem maar op.  Ik heb niet alleen veel op deze bordjes, ik heb ook heel veel bordjes en ik moet ze allemaal draaiend houden.

Ach, als werkende en studerende moeder is het hele leven één hectische circusact, waarbij ik diverse rollen vervul. Soms ben ik de clown, soms de dompteur, soms de directeur, maar meestal de jongleeract.

 

Geplaatst op

In de bonus

 

blogpost 004

Ik heb een aantal bonus familieleden. Deze zijn aangetrouwd, aangewaaid of op een andere manier in de bonus gekomen.  Met een tweetal hiervan, mijn bonusnichten,  heb ik regelmatig contact. Wanneer je ons oppervlakkig bekijkt zie je voornamelijk verschillen. Ons verschil in leeftijd, ons verschil in sociaal-culturele achtergrond en een duidelijk waarneembaar verschil in etnische afkomst.

En toch, iedere keer wanneer wij afspreken en elkaar zien, valt het mij op, dat de overeenkomsten vele malen groter zijn dan de verschillen.  Wij zijn alle drie creatieve geesten, ieder met ons eigen vakgebied. We moeten wel creëren, ook al is dat vaak een strijd tegen onze onzekerheden, ook al is dat vaak een emotionele uitputtingsslag. Met ieder kunstwerk wat ik maak, laat ik iets van mijzelf zien en stel ik mij kwetsbaar op. Met ieder grafisch ontwerp, met ieder schilderij, iedere tekening, ieder filmfragment en ieder stuk tekst, laten wij onze ware kleuren zien.  Dit proces kan soms pijnlijk zijn, soms is het een les in nederigheid en soms is het gewoon lekker spelen.

Wij willen en kunnen alleen maar trouw zijn aan onszelf. We hebben alle drie in meer of mindere mate ervaren dat het pad van kunstenaar zijn niet het makkelijkste is, maar dat het voor ons geen optie is om geen kunstenaar te zijn.

Recentelijk heb ik zelf aan den lijve mogen ondervinden wat er gebeurt wanneer ik langere tijd geen kunst maak.  Door continu druk te zijn met mijn gezin, werk, studie en allerlei andere verplichtingen, schoof ik het creëren voor mij uit. Ik draafde maar door en verwaarloosde mijn kunstenaarschap.  En ineens was ik leeg. Ik was op. Ik werd ziek.

Ik heb weken niets gekund, ik heb weken nergens van kunnen genieten. En na een aantal weken lusteloos doorgebracht te hebben op de bank, was daar ineens weer een klein vonkje. Ik wilde weer een pen  vasthouden. Ik kreeg langzaam weer beelden en woorden in mijn hoofd, die ik op papier kon zetten.  En precies op dat moment, het moment dat ik heel voorzichtig weer begon te creëren, begon ik ook te helen. Ergens las ik de quote “creativiteit is zuurstof voor de ziel” en voor mij is dit de waarheid.

 

En tegen die mensen in onze directe omgeving, die niet altijd snappen waar wij mee bezig zijn.  Die vieze handen, slapeloze nachten, huilbuien  en wanhoop momenten tijdens ons creatieve proces hebben wij nodig. Wij hebben ze nodig om enigszins geestelijk gezond te blijven. En geloof me, zonder deze rare momenten in ons leven, wordt het maar een kleurloos zooitje.

Geplaatst op

Perspectief

Het is maar hoe je het bekijkt. Ons huis is vol, rommelig, chaotisch en onoverzichtelijk.  Schoonmaken is een onmogelijke opgave, want je kan nergens bij. Het stofzuigen van alleen al de woonkamer duurt uren doordat ik constant bezig ben met het verplaatsen van te veel  zware en grote meubels. Mijn lief en ik strijden ons moe tegen de rotzooi en hebben besloten dat er nu echt wat aan gedaan moet worden. Maar nu komt het, wij zien niet alleen een groot verschil in de oorzaak van de chaos, onze oplossingen zijn ook tegengesteld aan elkaar.

Volgens mijn lief hebben we te weinig ruimte en is het daardoor in huis een rommeltje, we kunnen immers nergens onze spullen op een fatsoenlijke manier kwijt. Mijn lief ziet dan ook als ultieme oplossing een grootscheepse verbouwing voor zich. We verhogen de nok en creëren op die manier een extra kamer. We verplaatsen de trap, wat het weer mogelijk maakt om de badkamer te vergroten. We gooien de indeling op de begane grond om waardoor we de keuken met 75 procent kunnen vergroten.  En anders gaan we verhuizen naar een vrijstaande woonboerderij aan de Duitse grens.

Ik zie het allemaal heel anders. We hebben gewoon te veel spullen en moeten onze levensstijl vereenvoudigen. Hebben wij wel negentien handdoeken nodig? Heb ik wel meer dan vier paar schoenen nodig? Om nog maar te zwijgen over mijn verzameling oude camera’s,  de enorme hoeveelheid leuke vintage objecten en al die souvenirs van voorbije tijden.  Ik droom stiekem van een licht en luchtig interieur, een overzichtelijk en eenvoudig interieur, verfijnd en stijlvol. Ik lees over minimalisme en kijk filmpjes over “Tiny Houses”.   Ik vul heel wat vuilniszakken, doneer spullen aan het goede doel en geef heel veel weg.

Gelukkig zijn we allebei dromers. Hij droomt ’s avonds over groter wonen en kijkt daarbij op internet naar betaalbare woonboerderijen. Ik droom over een eenvoudige pure levensstijl en kijk  YouTube filmpjes over minimalisme en opruimen.  We dromen samen wat af en zolang we dromen, lopen  we elkaar niet in  de weg. Het is maar hoe je het bekijkt.

 

Geplaatst op

Een “frisse” start

Blogpost 1 foto 1

Het leek zo’n mooi romantisch idee, een blog beginnen. Iedere week een fijn stukje schrijven over mijn moestuin, creativiteit, kunst, studie, gezin en al die andere zaken waar ik zo van geniet.  Ik zag het al helemaal voor me.

Iedere week nestel ik mijzelf in mijn knusse werkplekje met uitzicht op de tuin. Terwijl ik thee drink en onze schattige kipjes gadesla, schrijf ik al mijmerend over de belangrijke zaken in het leven. Uiteraard gebeurt dit allemaal uitermate ontspannen en haast als vanzelf.

Echter….

De werkelijkheid is anders. Ik ben al uren bezig met het tot stand krijgen van een werkende FTP-verbinding en het installeren van diverse web-apps. Tierend en met klotsende oksels zit ik achter mijn laptop. Ik heb vlekken in mijn nek en waarschijnlijk voor het eerst van mijn leven een hoge bloeddruk.De blogpost die ik had voorbereid is ook verdwenen en mijn hippe theeglas bleek niet hitte bestendig.

Ineens moet ik denken aan de bedrijfsarts die mij op het hart drukte stressvolle situaties ,te allen tijde, te vermijden.

 

OK, er is maar één oplossing op dit moment. Accepteren dat ik de techniek nog niet helemaal onder de knie heb en op zoek gaan naar een nieuwe theebeker.

Blogpost 1 foto 2