STOM


Ineens werd het stom.  Bloggen, wat eerst heerlijk was om te doen, werd ineens stom. Ik wilde niet meer schrijven, niet meer publiceren. Ik wilde geen leuke foto’s of illustraties maken. ik wilde niet eens meer nadenken over bloggen en deed alsof het niet meer bestond.

Ik was mijn blog begonnen omdat ik  van schrijven houd en dit graag wilde delen met de wereld. Eigenlijk is dit niet helemaal waar… Ik was mijn blog begonnen omdat ik  van schrijven houd en dit niet durfde te delen met de wereld. En met enige regelmaat moet je die dingen doen die je wel wil maar nooit durfde.
Dus ik begon met bloggen en kreeg direct positieve reacties. Ik genoot van het schrijven over dat wat op mijn pad kwam, mijn mijmeringen en mijn dromen. Ik genoot van het maken van de foto’s en het vormgeven, bijschaven van mijn site. Ik verbeterde mijn technische vaardigheden en kwam erachter dat ik ,soms met wat hulp of extra aanmoediging, meer kon dan ik verwacht had. Mijn zelfvertrouwen groeide en het werd steeds leuker.

Maar waarom werd het nou ineens stom?
Ik besloot om een pauze in te lassen en af en toe te mijmeren over waarom het stom werd en hoe ik bloggen weer leuk kon maken. Niet alles in het leven hoeft altijd maar leuk te zijn, maar bloggen voor mij wel. Want, om mijn vader maar eens te citeren, het moet tenslotte niet op werken gaan lijken.

En tijdens de afgelopen vakantie, tijdens een van mijn nachtelijke staarsessies naar de sterrenhemel, realiseerde ik mij ineens dat mijn vader gelijk had. Het was op werken gaan lijken.
Ik was het bloggen veel te serieus gaan nemen. Ik was mij meer gaan bezig houden met het genereren van zoveel mogelijk lezers, mijn SEO, het ontdekken van een niche etc. Ik had een app op mijn telefoon geïnstalleerd  zodat ik 24 uur per dag mijn statistieken kon inzien. Ik las blogs over bloggen, ik keek filmpjes over bloggen en de definities van succes die ik daar las en hoorde, werden ook mijn definitie van succes.
Alleen,  ik was helemaal niet gaan bloggen met het idee in mijn hoofd dat ik zoveel mogelijk lezers moest hebben en er schandalig rijk mee moet worden. Ik wil niet specifiek over één onderwerp schrijven, daar ben ik niet voor in de wieg gelegd. Ik vind veel onderwerpen interessant en heb over nog meer onderwerpen een mening. Ik vind het fijn (en soms ook angstaanjagend) om mijn gevoelens en meningen te delen. Via mijn grijnsjes laat ik mijn ware kleuren zien.

Dus, dit stukje voldoet niet aan de standaard succesformule die er bestaat, de kopjes ontbreken, er zitten geen illustraties of foto’s bij, geen duidelijke titel die direct uitlegt waar het over gaat. En hij zal ook wel te kort of te lang gevonden worden. Het zal mij worst wezen. Maar één ding moeten jullie mij beloven… Vertel alsjeblieft NOOIT aan mijn vader dat hij gelijk had.

Follow my blog with Bloglovin