Als eerste wil ik iedereen natuurlijk een geweldig nieuwjaar toewensen. Ik hoop dat al jullie mooie dromen uit mogen komen. En over die mooie dromen en of goede voornemens was uiteraard veel te doen in deze tijd van het jaar (of is het tijden van de jaren zo rond de jaarwisseling?)
De laatste weken van 2016 werd ik doodgegooid met statistieken over goede voornemens. Wist je dat ruim 30% van de goede voornemens reeds sneuvelen in de eerste maand van het nieuwe jaar? En dat aan het einde van het jaar slechts 3% van de goede voornemens zijn behaald? Bemoedigende cijfers, vind je ook niet?
Op YouTube keek ik allerlei filmpjes over hoe het dan wel zou moeten. Filmpje na filmpje zag ik met het onderwerp “succesvol doelen stellen”. Allerlei uitermate succesvol uitziende personen kwamen in beeld om te vertellen hoe ook ik uitermate productief en succesvol kan zijn. Ik vond het best lastig om bij het kijken van een aantal van deze filmpjes mijn concentratie vast te houden. Ik werd steeds afgeleid door hun uitermate succesvol gebleekte tanden en hun uitermate productief verlengde wimpers. Ik kreeg steeds meer het gevoel dat het, bij deze stroom filmpjes waarin ik terecht was gekomen, ging over succesvol overkomen dan over daadwerkelijk succesvol zijn.
Ik besloot mijn informatie elders te halen, namelijk mijn collectie studieboeken. Tijdens de diverse opleidingen die ik heb gevolgd kwam het onderwerp “doelen stellen” regelmatig aan de orde als onderdeel bij vakken als projectmanagement of scriptiebegeleiding. Iedereen die zo’n vak ooit heeft gevolgd, is bekend met de term SMART. Doelen moeten SMART geformuleerd zijn, dat wil zeggen Specifiek, Meetbaar, Aantrekkelijk, Realistisch en Tijdsgebonden. (Ik weet dat er diverse variaties bestaan, maar dit is degene waar ik mee ben gedrild.) Mijn associaties hiermee zijn niet zo positief, ik vond het, tijdens mijn leven als student, maar saai en angstaanjagend “volwassen”.
Ik heb dus besloten het anders te benoemen. Ik gebruik geen termen als “goede voornemens” of “doelen”. Ik smeed “snode plannen”, dat klinkt een stukje ondeugender en een stuk meer als Sasja. Het doet mij ook een beetje denken aan Harry Potter. Je weet wel, met die scene waarin Harry een blanco kaart (de sluipwegwijzer) heeft waarop hij ,met behulp van een toverspreuk, kan zien waar iedereen zich bevindt. Deze spreuk ging zoiets als “ik zweer plechtig dat ik snode plannen heb”.
Een paar van deze snode plannen wil ik wel met jullie delen, maar sommige zijn een beetje te snood en houd ik voorlopig lekker voor mijzelf. Deze andere snode plannen deel ik gaandeweg het jaar wel met jullie.
- Mijn blog uitbreiden, ik ga (minstens) 40 blogberichten publiceren in 2017
- Ik ga (minstens) 20 schilderijen maken in 2017
- Ik ga (minstens) 15 studiepunten halen voor 31 juli 2017
OK, ik geef toe, mijn snode plannen zijn stiekem wel een beetje SMART geformuleerd, maar dat vertellen we aan niemand.