Geplaatst op

Druk

Ik ben er in getrapt. Ondanks al mijn goede intenties heb ook ik last van DE modeziekte van deze tijd. Ik heb het druk.

Druk met mijn werk, druk met mijn studie, druk met mijn kinderen, druk met mijn huishouden, druk met alle berichtjes beantwoorden, druk met mijn to-do lijstjes, druk,druk,druk… Ik ren heen en weer, schrijf dingen op mijn to-do lijst, één item wegstrepen, twee dingen toevoegen. Kind moet weggebracht naar school, ander kind moet naar een arts. Was moet inde machine, niet vergeten de zooi bij thuiskomst ook in de droger gooien, anders gaat het stinken. Vaatwasser zeepjes zijn op, ook gelijk brood halen, de puber eet ineens als een bouwvakker.  Wat, hulp nodig met verhuizen/behangen/straatje leggen? Geen punt ik heb nog een gaatje in mijn agenda. O ja, sociaal leven, uh ik geloof dat ik mei 2032 weer beschikbaar ben.
Niet vergeten opgeven voor cursus mindfulness,  past nog precies in het agenda-gat tussen de colleges en de administratie. 45 minuten navelstaren en daarna mijn BTW aangifte voorbereiden.

Misschien beter ordenen, strakker plannen, nieuwe agenda kopen. Mooiere lijstjes maken. uiteraard allemaal Pinterest-waardig. Niet vergeten alles aantrekkelijk op de foto te zetten, want niet gepost is niet echt gebeurd.  Zo word ik pas echt productief. Hoe het met me gaat? Lekker druk, druk, druk.  Druk met interessante zaken, druk met interessant zijn, druk met interessant doen. Ooops tijd voor een stralende selfie. #allesondercontrole #mijnhaarzitaltijdperfectookalsiknetuitbedkom #nofilter

Dus nieuwe agenda gekocht en mooiere lijstjes gemaakt.  Iedere dag slechts plek voor 3 afspraken en maximaal 5 taken. Iedere dag wel plek voor zelfzorg en zorg voor mijn omgeving.  Uitgebreide adreslijst  met daarop de telefoonnummers van die personen die ik om hulp kan vragen. 
Iedere dag sluit mijn “kantoor” om 20.00 uur, daarna is het speeltijd. Lekker mijmeren, creatief bezig zijn, mooie boeken lezen onder een knuffeldekentje op de bank en dat allemaal onder het genot van een grote beker thee.  Lekker loom, heerlijk niet-productief. #schuldgevoelisafgeschaft

Voortaan ben ik dus parttime druk.

Follow my blog with Bloglovin

Geplaatst op

(EIGEN)WIJS

Al van jongs af aan krijg ik regelmatig te horen dat ik eigenwijs ben. De kleuterjuf stond vooraan in de rij om als eigenwijs te bestempelen, gevolgd door alle andere leerkrachten, mijn ouders, vrienden, leidinggevenden, collega’s, cursisten en leerlingen. Sommigen vertelden het in bedekte termen (Sasja is wel erg zelfstandig), anderen waren een stuk directer met hun oordeel (Wat is dat kind stronteigenwijs zeg!).
Ikzelf, daarentegen, vind dit allemaal bijzonder meevallen. Als ik echt zo eigenwijs zou zijn, dan zou ik mijn leven veel minder volgens de regels leiden. Dan zou ik mij een stuk minder druk maken over wat een ander van mijn wensen zou vinden. Dan zou ik hier mijn keuzes een stuk minder door laten beïnvloeden.

In mijn leven heb ik een paar keer getwijfeld aan mijn beslissingen en besloot ik maar de veilige weg te kiezen en mijn leven in te richten “zoals het hoort”.  Zo heb ik bijna 20 jaar lang een echte grote mensen baan gehad op kantoor, iets wat echt totaal niet bij mij paste. En waarom? Omdat ik niet durfde te vertrouwen op mijn eigen capaciteiten en talenten als creatieveling. Om nog maar te zwijgen over mijn angst voor het oordeel van mijn omgeving.
Deze angsten hebben mijn beslissingen op verschillende gebieden sterk beïnvloed. Van relaties, tot huisinrichting, studiekeuzes etc.
Samengevat, ik was alles behalve eigenwijs.

 

Tot een aantal maanden geleden. Ik besloot dat het genoeg was. Ik had al jaren het gevoel dat ik niet mijn eigen leven aan het leiden was, dat ik het pad van een ander aan het bewandelen was. Er was maar één ding wat mij weerhield om mijn eigen pad te bewandelen en dat was mijn eigen angst.  Het werd hoog tijd dat ik (zoals ik iemand het recentelijk prachtig hoorde omschrijven) weer aan het hoofd van mijn eigen tafel ging zitten. Het moest maar eens afgelopen zijn met dat geneuzel en gezeur. Ik moet maar eens wat vertrouwen hebben, in mijzelf, mijn talenten en vaardigheden. En ik moet maar eens vertrouwen hebben in een goede afloop, juist als ik mijn onderbuik gevoel volg en het allemaal eens niet volgens de gevestigde regeltjes doe. Want laten we eerlijk zijn, iedere keer als ik dit onderbuik gevoel negeerde en mijn leven volgens de regels probeerde te leiden ging het mis. Dit braaf proberen te zijn heeft geleid tot scheidingen, een burn-out, dalende creativiteit en steeds onzekerder worden. Het werd dus hoog tijd voor een fikse dosis (eigen)wijsheid en groeiend zelfvertrouwen. Het grappige is, dat hoe (eigen)wijzer ik ben, hoe sterker mijn zelfvertrouwen groeit.

 

Hier zit ik dan, aan het hoofd van mijn eigen tafel. Ik bepaal de tafelschikking, het menu en welk servies we gebruiken. Ik verwelkom alles en iedereen waar ik blij van word. Mensen waar ik blij van en mee kan worden, werk waar ik blij van word, wonen op een manier waar ik blij van word.
Beleef ik een tweede pubertijd? Misschien.
Is het een midlifecrisis? Misschien.
Wat maakt het uit… ik word er gewoon blij van.